I 40 godzin pracy własnej
Prowadząca: Monika Szaniawska
Trening pracy własnej jest oparty na programie Joan +Farrell i Idy Shaw „self-practise, self-reflection”. Jego celem jest nie tylko poznawanie i doświadczanie na sobie technik terapii schematu (self-practise), ale też wysnucie wniosków i refleksji jakie pojawią się po tym doświadczeniu (self-reflection).+
W trakcie warsztatu uczestnicy przećwiczą na sobie techniki terapii schematu i podobnie jak ich klienci mogą doświadczyć: trudności z radzeniem sobie z emocjami, niechęci do zmiany, trudności w pracy z własnymi trybami. Powyższe ćwiczenia pozwalają w większym stopniu zrozumieć co dzieje się z emocjami i schematami klienta w czasie.
Ważnym elementem treningu jest też skupienie się na refleksjach i wnioskach wypływających z doświadczenia na sobie technik terapii schematu. Według samych autorek programu, jak i wyników badań, pozwala to zintegrować ze sobą zdobytą wiedzę z praktyczną umiejętnościami elastycznej pracy z klientem, a także zrozumieć jak własne doświadczenia mogą wpływać na przebieg terapii.
Zaliczenie I części kursu – 100 % obecności
II Część teoretyczna – 130 godzin zajęć, w tym:
Pięć dwudniowych zjazdów – łącznie 100 godzin zajęć prowadzonych przez wykładowców zagranicznych
Warsztat 1: Superwizja procesu diagnostycznego
Prowadzący: David Edwards
-
Podstawowe obszary diagnozy: Prezentacja problemów, rozwój problemu, narzędzia pomiaru, diagnoza, bieżące funkcjonowanie w najważniejszych obszarach życiowych, myśli, uczucia i zachowania.
-
Diagnoza funkcjonowania trybu Zdrowego Dorosłego:
-
Zdolność do dystansowania się i refleksji
-
Poziom integracji osobowości (Horowitz)
-
Gotowość do zmiany (Prochaska)
-
Konceptualizacja przypadku: Stworzenie konceptualizacji, która może zostać przedstawiona klientowi jako podstawa wspólnej pracy.
-
Kontrakt terapeutyczny i przymierze terapeutyczne.
Warsztat 2: Problemy specjalne w superwizji
Prowadzący: David Edwards
-
Praca ze schematami terapeuty wyzwolonymi przez klienta.
-
Rozpoznawanie i naprawa zakłóceń w przymierzu terapeutycznym.
-
Integracja modeli CBT: na przykładach: lęku społecznego, PTSD, ruminacji i zamartwiania.
-
Pogłębiona reskrypcja wyobrażeniowa: rozpoznawanie przeszkód w procesie reskrypcji, dostosowanie interwencji w odpowiedzi na pojawiające się doświadczenie klienta.
Warsztat 3: Skuteczna superwizja: wzmacnianie kompetencji w oparciu o badania
Prowadząca: Donna Sudak
Na tym warsztacie uczestnicy zapoznają się z badanami dotyczącymi skuteczności superwizji
i opartymi na badaniach praktykami w superwizji. Uczestnicy nauczą się skutecznych metod budowania relacji superwizyjnej, uzgadniania z superwizantem celów superwizji w odniesieniu do konceptualizacji oraz zastosowania skal pomiaru kompetencji. Na warsztacie zostanie zwrócona szczególna uwaga na zasady uczenia się osób dorosłych i ćwiczenie umiejętności praktycznych. Zostanie omówione zastosowanie skal pomiaru kompetencji do udzielania skutecznych informacji zwrotnych a także praktyczne metody prowadzenia superwizji grupowej.
Cele nauczania:
-
Podsumowanie badań nad praktykami superwizji.
-
Omówienie sposobów ułatwiających budowanie relacji superwizyjnej.
-
Zastosowanie konceptualizacji superwizji do koncentracji na potrzebach superwizanta.
-
Podsumowanie metod uczenia się osób dorosłych na superwizji.
-
Rozpoznawanie sposobów wzmacniania kompetencji poprzez stosowanie informacji zwrotnych i świadomej praktyki.
-
Omówienie oceny kształtującej i podsumowującej oraz metod udzielania informacji zwrotnych w procesie superwizji.
-
Przegląd potencjalnych aspektów superwizji oraz ich zalet i wad.
Warsztat 4: Szkolenie i superwizja w Terapii Poznawczo Behawioralnej (CBT)
Prowadzący: Mark Reinecke
-
Historia szkolenia i superwizji w CBT.
-
Superwizja w CBT jest CBT.
-
Dobre praktyki w superwizji CBT: podsumowanie.
-
Trening kompetencji.
-
Strategie treningu dla terapeutów o różnych poziomie doświadczenia: początkujących średniozaawansowanych, zaawansowanych i ekspertów
-
dydaktyczne: książki, artykuły, studia przypadku, webinary, seminaria, zajęcia dydaktyczne
-
doświadczeniowe: odgrywanie ról, demonstracje, przykłady, doświadczenie osobiste, kierowana praktyka.
-
Instrukcje oparte na dowodach
-
Kluczowe kompetencje w CBT
-
Relacja terapeutyczna: rozwijanie i utrzymywanie dobrego sojuszu terapeutycznego
-
Po pierwsze sformułowanie
-
sformułowanie przypadku w CBT
-
czynniki leżące u podłoża I podtrzymujące cierpienie psychiczne
-
mechanizmy zmiany
-
zakłócenia: co blokuje poprawę?
-
Kluczowe strategie i techniki w CBT
-
Ocena kompetencji
-
Stawanie się ekspertem
-
„superterapeuta”
-
identyfikowanie wzorów
-
rozumienie problemu: „Zmierz dwa razy (albo pięć), wytnij raz”
-
Gladwell ma (częściowo) rację
-
(a) będziesz bardzo dobry po 10 000 godzinach refleksyjnej praktyki pod kierunkiem eksperta
-
Rozwijanie „kultury doskonałości” (nie tylko kompetencji)
-
Ocena superwizji
-
Akredytacja w CBT
Warsztat 5: Superwizja w psychoterapii dzieci i młodzieży
Prowadząca: Maria Ceu Salvador
Dwa zjazdy prowadzone przez polskich wykładowców:
Warsztat 6: Rozumienie i konceptualizowanie pacjenta w terapii schematów.
Prowadząca: Monika Szaniawska
Terapia schematów jest uznanym podejściem trzeciej fali terapii poznawczo – behawioralnych, które rozwija się już od kilkudziesięciu lat. Jest ono dedykowane do pracy
z pacjentami z poważnymi zaburzeniami osobowości. Dla wielu terapeutów jej techniki stały się częścią warsztatu w pracy z pacjentami, dla innych terapia schematu stała się podstawowym sposobem pracy. Warto więc zauważyć, że w trakcie superwizji poznawczo – behawioralnych superwizor będzie stykał się z problemami w pracy z pacjentami w tym podejściu i podstawowa wiedza na temat konceptualizacji w terapii schematu jest obecnie niezbędna.
Konceptualizacja w terapii schematów skupia się przede wszystkim na rozpoznawaniu
i zrozumieniu jak schematy i tryby pacjenta wpływają na jego funkcjonowanie. Ważne jest, by terapeuta potrafił nie tylko je rozpoznawać, ale także rozumiał ich wzajemny wpływ na siebie oraz sposób uruchamiania się w trudnych sytuacjach. Ważne, by rozumiał czy dane zachowania pacjenta są raczej odpowiedzią na emocje związane z trybami dziecięcymi, konsekwencją narracji trybów rodzicielskich, stylem radzenia sobie, czy raczej wyborem Zdrowego Dorosłego.
W terapii schematów nie tylko ważne jest rozpoznawanie trybów, praca z trybami dziecięcymi, ale także mocno rozwinięta w ostatnich latach praca nad zmianą wzorców behawioralnych. W trakcie konceptualizacji terapeuta uczy się rozumieć zarówno tryby pacjenta, jak i stopniowo pracuje nad zmianą stylów radzenia sobie. Powiązanie tych dwóch części jest też ważną częścią superwizji w terapii schematów.
I wreszcie – w porównaniu z klasycznym podejściem do superwizji w terapii poznawczo – behawioralnej, która skupia się przede wszystkim na samym procesie samej terapii i jej właściwym zastosowaniu w superwizji terapii schematu, duży nacisk kładzie się też na to, co dzieje się z terapeutą w trakcie relacji z pacjentem. Superwizor musi więc mieć też podstawowe umiejętności związane z rozmawianiem z terapeutą na temat jego schematów i trybów, które uruchamiają się w trakcie prowadzenia terapii.
Wykład: Zagadnienia prawne dotyczące odpowiedzialności psychoterapeuty za wykonywaną pracę (10 – godzinny blok zajęciowy). – mec. Wojciech Napora
1. Uregulowania prawne prowadzenia psychoterapii, z uwzględnieniem ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, ustawy
o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologa. Status prawny zawodu psychoterapeuty, psychoterapia jako udzielanie świadczeń zdrowotnych.
2. Warunki prowadzenia psychoterapii:
-
dopuszczalność prowadzenia psychoterapii,
-
kwestia zgody pacjenta na udzielanie świadczeń z psychoterapii,
-
prowadzenie psychoterapii w formie on-line,
3. Tajemnica zawodowa w psychoterapii – w odniesieniu do psychoterapii i superwizji:
-
charakter i zakres tajemnicy zawodowej,
-
wyłączenia z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej,
-
organy uprawnione do otrzymania informacji o przestępstwie,
-
tajemnica zawodowa w postępowaniach karnych, cywilnych, administracyjnych,
-
tajemnica zawodowa a uzyskanie informacji o przestępstwie,
-
odpowiedzialność za naruszenie tajemnicy zawodowej.
4. Uzyskanie informacji o przestępstwie w przypadku pozyskania informacji w trakcie psychoterapii, z uwzględnieniem pacjenta jako świadka, poszkodowanego lub sprawcy przestępstwa (w tym pacjenta nieletniego):
-
kiedy istnieje prawny obowiązek zgłoszenia informacji o przestępstwie (obowiązek psychoterapeuty),
-
kiedy istnieje możliwość zgłoszenia informacji o przestępstwie (uprawnienie psychoterapeuty),
-
odpowiedzialność za zaniechanie zgłoszenia w sytuacji obowiązku,
-
obowiązek zgłoszenia a tajemnica zawodowa,
-
instytucje uprawnione do otrzymania zgłoszenia.
5. Aspekty prawne psychoterapii dzieci (z uwzględnieniem poszczególnych kategorii osób niepełnoletnich z uwagi na wiek i rozwój psychiczny):
-
wymóg uzyskania zgody przedstawicieli ustawowych na psychoterapię,
-
omówienie katalogu przestępstw przeciwko dzieciom (przemoc, wykorzystywanie seksualne),
-
obowiązki prawne w razie uzyskania informacji o przestępstwie, w którym poszkodowanym było dziecko (z uwzględnieniem osiągnięcia pełnoletności przez dziecko),
-
przekazywanie informacji pozyskanych w trakcie psychoterapii rodzicom – dopuszczalność i obowiązki w tym zakresie, z uwzględnieniem sprzeciwu dziecka,
-
pozyskanie informacji o wykorzystywaniu seksualnym dziecka a dalsze postępowanie w świetle prawnych obowiązków i tajemnicy zawodowej, z uwzględnieniem sprzeciwu rodziców lub dziecka.
Zaliczenie II części kursu – 80 % obecności
III Część praktyczna, superwizyjna – 134 godziny superwizji:
-
8 dwudniowych 16 godzinnych zjazdów poświęconych superwizji pacjentów i superwizji superwizji,
-
Superwizje w małych grupach – 4 osoby (2 spotkania po 3 godziny)
Uczestnicy w ramach części praktycznej szkolenia będą przygotowywać, zgodnie z harmonogramem zawartym w umowie (czyli stopniowo od pierwszych zajęć):
a) opis konceptualizacji 4 prowadzonych przez siebie terapii według przygotowanego szablonu (około 10 stron)
b) opisy i nagrania wideo dwóch pojedynczych superwizji
c) opis superwizji dwóch procesów terapeutycznych prowadzonych przez dwóch różnych terapeutów
d) 50 minutową prezentację dotyczącą wskazanego zagadnienia związanego z terapią poznawczo – behawioralną.
Zaliczenie III części kursu:
-
80 % obecności
-
Pozytywna ocena superwizora 4 opisów prowadzonych terapii
-
Pozytywna ocena superwizora dwóch nagrań i opisów pojedynczych superwizji
-
Pozytywna ocena superwizora opisu superwizji dwóch procesów terapeutycznych
-
Przeprowadzenie prezentacji
Szkolenie z superwizji poznawczo-behawioralnej nie jest zakończone egzaminem końcowym. Zaświadczenie o ukończeniu części teoretycznej oraz praktycznej szkolenia oznacza jego ukończenie z wynikiem pozytywnym i umożliwia składanie dokumentów do PTTPB.